Icaronycteris gunnelli — від рукакрылых, ідэнтыфікаваны ў 2023 годзе па закамянеласцях, выяўленых у Ваёмінгу[1]. Прынамсі, адзін з двух асобнікаў, ідэнтыфікаваных як Icaronycteris gunnelli, раней быў класіфікаваны як узор роднаснага віду Icaronycteris index[2]. Ідэнтыфікацыя новага віду была магчымай дзякуючы надзвыйчай добраму стану закамянеласцяў[3].
У адкладах Фосіл-Лэйк, якія ўваходзяць у фармацыю Грын-Рывер, за 50 гадоў было знойдзена 30 шкілетаў рукакрылых[4]. Закамянеласці кажаноў, якія захоўваюцца ў дзяржаўных музеях, паходзяць з чатырох кар’ераў недалёка ад Кемерэра(руск.) (бел., штат Ваёмінг[4]. Icaronycteris index упершыню быў апісаны ў 1966 годзе, а Onychonycteris finneyi — у 2008[5]. Група даследчыкаў на чале з Цімам Рытбергенам з Цэнтра біяразнастайнасці Naturalis(руск.) (бел. вывучыла закамянеласці эацэновых рукакрылых і ідэнтыфікавала два ўзоры, сабраных з адкладаў Фосіл-Лэйк, як прадстаўляючых асобны від, які яны назвалі Icaronycteris gunnelli у гонар Грэга Ганела. Галатып, AMNH. FM.145747, быў знойдзены Тэры Рыкардсам у жніўні 2017 года і набыты Амерыканскім музеем натуральнай гісторыі(руск.) (бел.. Паратып, знойдзены Робертам Кронерам у 1994 годзе, лічыцца пад нумарам ROM.52666 у Каралеўскім музеі Антарыа(руск.) (бел.[4].
Icaronycteris gunnelli быў вельмі маленькім і лёгкім, верагодна, вагой усяго 25 грамаў[3]. Яго крылы «былі адносна кароткімі і шырокімі, што адлюстроўвала больш трапяткі стыль палёту»[6]. Ён датуецца 52 мільёнамі гадоў, перыядам эацэну, і лічыцца найстаражытным з вядомых відаў кажаноў[1].
↑ абвRietbergen (2023-04-12). "The oldest known bat skeletons and their implications for Eocene chiropteran diversification". {{cite journal}}: Шаблон цытавання journal патрабуе |journal= (даведка)
_dorsal_view.jpg)
